Het effect van mosselkweek op de natuur
In dit artikel:
De overgang naar mosselzaadinvanginstallaties is gericht op een geleidelijke ontwikkeling van zaadbanken naar stabiele, meerderjarige mosselbanken. Mosselbanken en kweekpercelen vormen belangrijke leefgebieden die de biodiversiteit bevorderen; hoe meer mosselen, hoe meer andere soorten aanwezig zijn. Sinds de jaren ’90 zijn droogvallende platen in de Waddenzee afgesloten voor bodemvisserij, wat leidde tot het wegvallen van mosselzaadvisserij op deze plaatsen vanaf 2002. Inmiddels is het oppervlak van droogvallende mosselbanken in de Waddenzee hersteld tot het niveau van vóór de achteruitgang, hoewel het effect van langdurige visserijstoppen niet eenduidig is vast te stellen. In de Oosterschelde komen geen droogvallende mosselbanken voor.
Tussen 2006 en 2012 zijn delen van onderwaterliggende mosselbanken in de Waddenzee gesloten voor mosselvisserij, terwijl nabijgelegen gebieden wel bevist mochten worden. Dit leidde na het vissen tot een lagere mosseldichtheid aan de beviste kant, maar na anderhalf jaar verdwenen de verschillen. Ook voor sublitorale gebieden die sinds 2014 gesloten zijn voor bodemvisserij geldt dat er na zeven jaar nauwelijks verschillen zijn in bodemdiergemeenschappen vergeleken met beviste gebieden. De waargenomen verschillen lijken vooral te verklaren door de keuze van de onderzochte gebieden, wat aanleiding geeft tot vervolgonderzoek.
Mosselen dragen bij aan de verbetering van de waterkwaliteit door zwemmend materiaal uit het water te filteren, waardoor het water helderder wordt. Wanneer mosselen bevist worden, neemt de troebelheid tijdelijk toe, terwijl de filtratie door mosselen een continue positief effect heeft. De draagkracht van de Waddenzee en Oosterschelde voor schelpdieren lijkt momenteel niet in gevaar, maar kan in de toekomst onder druk komen te staan bij een te groot bestand schelpdieren, doordat deze zich voeden met microalgen.
Het volledige rapport is beschikbaar op de website van de Wageningen Universiteit & Research (WUR).