Waarom verdween alleen de grijze walvis?

In dit artikel:

Op 17 juni werd bij Smiths Knoll, ongeveer 50 kilometer noordoost van Great Yarmouth, een botstuk van een grijze walvis gevonden door de TX 19 ‘Elisabeth Christina’. Nick Schagen schonk het bot aan Adrie Vonk, die al vermoedde dat het een onderkaak van een grijze walvis betrof. Deze identificatie werd enkele weken later bevestigd door bioloog Youri van den Hurk, verbonden aan de universiteit van Oslo. Het botstuk is het zevende exemplaar van deze soort in de collectie Vonk, onderdeel van Ecomare.

Grijze walvissen zijn tegenwoordig te vinden in het noordelijke deel van de Stille Oceaan, tussen Japan, Siberië, Alaska en Mexico. Ze worden tot 12 meter lang en staan bekend om hun aard om voedsel op te nemen door bodemhappen in kustgebieden. De soort is al meer dan tweehonderd jaar geleden uit de Noordzee verdwenen, waarbij het exacte uitstervingsmoment en de oorzaak nog onduidelijk zijn. Hoewel er in de 17e eeuw veel walvisjacht plaatsvond in de noordelijke Atlantische Oceaan, bleef alleen de grijze walvis verdwijnen.

Van den Hurk onderzoekt botten van grijze walvissen uit verschillende Noordzeecollecties om hun echtheid, genetische kenmerken en ouderdom vast te stellen. Hiermee hoopt hij te achterhalen wanneer en waarom deze walvissoort uit de regio verdween. Interessant is dat de grijze walvis, door het smelten van het noordpoolijs, tegenwoordig mogelijk terug kan keren via het noordpoolgebied naar de noordelijke Atlantische Oceaan.